پاورپوینت درباره شهاب سنگ ها و انواع آن
پاورپوینت شهاب سنگ ها و انواع آن با طراحی زیبا و باکیفیت و افکت های جذاب در هنگام نمایش باعث جلب توجه بیننده شده و ارائه مطلب را از حالت بی روح و کسل کننده در می آورد. این پاورپوینت در 39 اسلاید طراحی شده و کاملا قابل ویرایش است.
مباحث بیان شده در پاورپوینت شهاب سنگ ها و انواع آن:
شهاب سنگ – نحوه به وجود آمدن شهاب سنگ ها – طبقه بندی – تقسیم بندی انواع شهاب سنگ ها – شهابسنگ سنگی – شهابسنگ آهنی – شهابسنگ سنگی آهنی – نحوه بوجود آمدن شهاب سنگ ها – شهاب‌سنگ‌ها از کجا می‌آیند؟ – شهاب سنگ ماه – سن شهاب سنگ ها – اندازه شهاب سنگ‌ها – شهاب سنگ‌ها کجا پیدا می‌شوند؟ – شش ویژگی شهاب سنگ ها – فلز آزاد – چگالی – ویژگی مغناطیسی – توده پیروکسن – پوسته گداخته – ریگماگلیپت ها – گمان نادرست – بارش شهابی یا شهاب‌باران – شهاب سنگ ها در ایران – منابع
بخشی از متن پاورپوینت:
شهاب سنگ
شهاب سنگ یا شخانه یا آسمان سنگ (به انگلیسی: Meteorite) یک تکه جامد بازمانده از جرم هایی مانند یک دنباله دار، سیارک یا شهاب واره است که در اصل در فضای بیرونی جو زمین تشکیل شده و توانسته پس از گذر از جو و تاب آوردن بازخورد این گذر، بر روی سطح زمین یا یک سیاره دیگر فرود آید. هنگامی که جرمی به درون جو می آید، عوامل گوناگونی مانند اصطکاک، فشار و برهمکنش شیمیایی با گازهای اتمسفری، موجب گرم شدن جرم و پراکندگی آن انرژی می شوند. این جرم سپس به یک شهاب واره دگرگون می شود و برای زمان کوتاهی یک آذرگوی را می سازد که همچنین با نام یک ستاره سرنگون شونده (شهاب ثاقب) دیده و شناخته می شود؛ اخترشناسان نمونه های درخشان این پدیده را آذرگوی می نامند. شهاب سنگ هایی که بازتاب جو زمین را تاب آورده اند، اندازه های بسیار گوناگونی دارند. برای زمین شناسان، یک آذرگوی شهاب سنگی است که به اندازه کافی بزرگ باشد تا بتواند یک دهانه برخوردی درست کند. روزانه حدود ۵۰ تن شهاب سنگ به درون جو زمین می آید. و بیشتر آن ها در لایه میان سپهر (مزوسفر) تبخیر می شوند.
شهاب سنگ ها بیشتر از سنگ و فلز ساخته شده اند. این اجرام هنگامی که به درون جو زمین می آیند، از روی پهنای زیادشان از جو می گذرند و دهانه ها و پستی و بلندیهای گوناگونی را از خود بر جای می گذارند. برای نمونه دهانه بارینجر در آریزونا و دهانه وردفورت در آفریقای جنوبی. ارزش بررسی شهاب سنگ ها برای یافتن زمان پیدایش زمین، سامانه خورشیدی (شمسی) و در نهایت یافتن زمان پدیدآمدن همگی کیهان نهفته است. همچنین می توان از آن ها برای یافتن ساختار شیمیایی بخش های گوناگون سیاره زمین و سایر سیاره های سنگی بهره برد. فرایندهایی را که مایه ساخت این سیاره ها شده اند و حتی فرایندهای ساخت هسته، پوسته نخستین، فرایند جداسازی عنصری در گوشته آغازین که فرایند ارزشمندی چون پیدایش زندگی است به خوبی بررسی کرد. با بررسی شهاب سنگ های فلزی (آهنی) و بررسی های لرزه نگاری بود که دانشمندان تا اندازه ای ساختار هسته زمین را ارزیابی و اندازه گیری کردند. یک مطالعه جدید نشان می دهد که آهنرباهای دستی داده هایی به قدمت چند میلیارد ساله را که در حافظه شهاب سنگ ها نهان است، پاک می کنند.
نحوه به وجود آمدن شهاب سنگ ها
ممکن است که در یک شب صاف به آسمان نگاه کنید و رگه‌هایی از نور را ببینید که لحظاتی آشکار و سپس ناپدید می‌شوند. این رگبارهای آتشین به شهاب معروف هستند. اگر بخواهیم به زبان ساده بگوییم، شهاب‌سنگ‌ها همان سنگ‌هایی هستند که از فضا به زمین پرتاب می‌شوند.
می‌دانید که علاوه بر سیاره‌ها و ستاره‌ها و باقی اجرام منظومه شمسی، گرد و غبار و بقایا و سنگ‌های معلق بسیاری نیز در منظومه شمسی وجود دارند. این اجرام معمولا از سطح سیارک‌ها جدا شده یا باقیمانده دم ستاره‌های دنباله‌دار هستند. وقتی جسمی از این اجرام آسمانی و معلق از بیرون وارد اتمسفر می‌شود و با جو زمین برخورد می‌کند، عوامل بسیاری مانند اصطکاک، فشار و فعل و انفعالات شیمیایی با گازها، باعث گرم شدن و سوختنش می‌شوند. شهابسنگ گوی جامدی از همان گرد و غبارهاست که پس از برخورد با جو برای رسیدن به سطح سیاره و سوختن، نجات یافته و زنده مانده و سپس تبدیل به شهابسنگ شده است.
طبقه بندی
سنگی (ارولیت ها و کندریت ها):
فراوانی آن ها ۹۳٪ است.
سنگی – فلزی (سیدرولیت ها):
فراوانی آن ها ۱ تا ۲ درصد است.
آهنی (سیدریت ها):
مواد تشکیل دهنده این گروه با چگالی های گوناگون و جدا از هم شهاب سنگ فلزی را تشکیل می دهند و فراوانی آن ها ۵ تا ۶ درصد است.
تقسیم بندی انواع شهاب سنگ ها
تا به حال انواع بسیار زیادی از شهاب‌سنگ‌ها کشف و شناخته شده‌اند، ولی در طبقه‌بندی‌های مدرن، شهاب‌سنگ‌ها بر اساس ساختار، ترکیبات شیمیایی و ایزوتوپی و کانی‌شناسی، به طور کلی به سه دسته تقسیم می‌شوند: شهابسنگهای سنگی، سنگ‌هایی هستند که به طور عمده از کانی‌های سیلیکات تشکیل شده‌اند. شهابسنگهای آهنی، که از آلیاژ نیکل فلزی به وجود آمده‌اند، و شهابسنگهای سنگی آهنی که به طور همزمان حاوی مقادیر زیادی از مواد فلزی و سنگی هستند.
شهابسنگ سنگی
شهابسنگهای سنگی رایج‌ترین نوع شهابسنگ هستند. بیش از ۹۵ درصد از شهابسنگهایی که به زمین برخورد می‌کنند از نوع سنگی هستند و در دو گروه کندریت‌ها و آکندریت‌ها دسته‌بندی می‌شوند که هر دو از مواد معدنی سیلیکات تشکیل شده‌اند، اما در بیشترشان ریزدانه‌های پراکنده حاوی آهن فلزی نیز دیده می‌شود. کندریت‌ها در سنگ‌های زمینی یافت نمی‌شوند و با اختلاف، فراوان‌ترین نوع شهابسنگ سنگی هستند. در مقایسه، آکندریت‌ها درصد بسیار کمی از شهابسنگهای سنگی را تشکیل می‌دهند. بیشتر آکندریت‌ها در زمان تولد منظومه شمسی بر روی سیارک‌ها متولد شدند؛ تعداد کمی از آنها نیز بر ماه و مریخ شکل گرفته‌اند.
شهابسنگ آهنی
شهابسنگهای آهنی، تکه‌هایی از هسته سیارک‌ها هستند و از آهن و نیکل به صورت متراکم تشکیل شده‌اند. جامع‌ترین ویژگی شهاب سنگ‌های آهنی، وجود نیکل است. این سنگ‌ها در اوایل دوران به وجود آمدن منظومه شمسی، براثر انفجار سیارک‌ها ذوب شدند و آهن نیکل متراکم به مرکزشان فرو رفت و (مثل زمین که هسته دارد) در آنها هسته‌ای تشکیل شد. شهاب سنگ‌های آهنی نمونه‌هایی از هسته‌های دوران باستانی منظومه شمسی هستند.
شهابسنگ سنگی آهنی
شهابسنگهای سنگی آهنی، به طور مساوی از مواد فلزی و سیلیکات تشکیل شده‌اند و کمتر از ۲٪ شهابسنگهای دنیا را شامل می‌شوند. شهابسنگهای سنگی آهنی از ترکیب فلز و سیلیکات با هم، به وجود آمده‌اند. یکی از انواع این شهاب سنگ پالازیت است که از کریستال‌های کوچک نوعی کانی به نام الیوین تشکیل شده‌اند. نوعی دیگر نیز مزوسیدریت است که داشمندان احتمال می‌دهند که از برخورد دو سیارک به وجود آمده باشد.
نحوه بوجود آمدن شهاب سنگ ها
ممکن است که در یک شب صاف به آسمان نگاه کنید و رگه‌هایی از نور را ببینید که لحظاتی آشکار و سپس ناپدید می‌شوند. این رگبارهای آتشین به شهاب معروف هستند. اگر بخواهیم به زبان ساده بگوییم، شهاب‌سنگ‌ها همان سنگ‌هایی هستند که از فضا به زمین پرتاب می‌شوند.
می‌دانید که علاوه بر سیاره‌ها و ستاره‌ها و باقی اجرام منظومه شمسی، گرد و غبار و بقایا و سنگ‌های معلق بسیاری نیز در منظومه شمسی وجود دارند. این اجرام معمولا از سطح سیارک‌ها جدا شده یا باقیمانده دم ستاره‌های دنباله‌دار هستند. وقتی جسمی از این اجرام آسمانی و معلق از بیرون وارد اتمسفر می‌شود و با جو زمین برخورد می‌کند، عوامل بسیاری مانند اصطکاک، فشار و فعل و انفعالات شیمیایی با گازها، باعث گرم شدن و سوختنش می‌شوند. شهابسنگ گوی جامدی از همان گرد و غبارهاست که پس از برخورد با جو برای رسیدن به سطح سیاره و سوختن، نجات یافته و زنده مانده و سپس تبدیل به شهابسنگ شده است.
شهاب‌سنگ‌ها از کجا می‌آیند؟
اغلب شهاب‌سنگ‌ها، تکه‌هایی از سیارک‌هایی هستند که در کمربند سیارکی بین مریخ و مشتری به دور خورشید می‌چرخند. این سیارک‌ها گاهی اوقات براثر برهمکنش‌های گرانشی با سایر اجرام از مدارشان خارج می‌شوند یا به‌دنبال اصابت با یکدیگر، به‌طور تصادفی در مسیر برخورد با زمین قرار می‌گیرند. این تکه‌سنگ‌ها که ابعاد مختلفی دارند، تا وقتی در فضا سرگردان باشند، شهاب‌واره نامیده می‌شوند.
شهاب‌واره‌ها وقتی با سرعت زیاد به جو زمین یا سیاره‌ای دیگر مثل مریخ وارد می‌شوند و می‌سوزند، شهاب یا برخی اوقات «ستاره ثاقب» نامیده می‌شوند. آنها گاهی اوقات می‌توانند درخشان‌تر از زهره به‌نظر آیند که در این صورت، آنها را «آذرگوی» می‌نامیم. دانشمندان تخمین می‌زنند که روزانه تقریبا ۴۸٫۵ تن سنگ فضایی روی زمین سقوط می‌کنند. درنهایت وقتی شهاب از سفر خود در جو جان سالم به‌در ببرد و به سطح زمین برسد، به آن «شهابسنگ» گفته می‌شود.
تعداد کمی از شهاب‌سنگ‌ها نیز قطعاتی از ماه و مریخ هستند که به فضا پرتاب شده و سپس به زمین رسیده‌اند. تا سال ۲۰۱۴، ۱۳۳ شهابسنگ از مریخ و ۱۸۳ شهابسنگ از ماه بر روی زمین یافت شده است. این شهاب‌سنگ‌ها از نظر ترکیبات شیمیایی با سنگ‌های یافت‌شده در طول کاوش‌های رباتیک ناسا در مریخ و سنگ‌های قمری آورده‌شده به زمین درجریان مأموریت‌های ماه آپولو مطابقت داشته‌اند.
قدمت قدیمی‌ترین ذرات یک شهابسنگ، به ۴٫۵۶ میلیارد سال پیش بازمی‌گردد. شهابسنگهایی که از سیارک‌ها سرچشمه می‌گیرند همگی حدود ۴٫۵ میلیارد سال سن دارند. سن شهابسنگهایی که از ماه منشا گرفته‌اند، بین ۴٫۵ تا ۲٫۹ میلیارد سال است. شهاب سنگ‌هایی که از مریخ می‌آیند از ۴٫۵ میلیارد سال تا ۲۰۰ میلیون سال قدمت دارند.
شهاب سنگ ماه
شهاب سنگ ماه (Lunaite) در واقع شهابسنگهایی هستند که از ماه می‌آیند. به عبارت دیگر، سنگ‌هایی هستند که در اثر برخورد یک شهابسنگ سیارکی یا یک دنباله‌دار به ماه، از سطح ماه کنده شده و به بیرون از ماه پرتاب شده‌اند. شهاب‌سنگ‌ها به وفور به ماه برخورد می‌کنند. هر سنگی روی سطح ماه که در اثر برخورد یک شهابسنگ از سطح جدا شود، به سرعت از ماه شتاب می‌گیرد، و از میدان گرانشی ماه خارج می‌شود.
بیشتر سنگ‌هایی که از ماه پرتاب می‌شوند توسط میدان گرانشی زمین یا خورشید جذب می‌شوند و به مدار اطراف این اجسام کشیده می‌شوند. در طی یک دوره از چندین سال تا ده‌ها هزار سال، این سنگ‌ها به دور مدار زمین می‌چرخند و در نهایت از سد جو رد شده و به زمین سقوط می‌کنند. آن سنگ‌هایی که به دور خورشید می‌چرخند نیز ممکن است در نهایت تا چند ده میلیون سال پس از پرتاب از سطح ماه به سمت زمین آمده و به زمین برخورد کنند.
به طور تقریبی از هر هزار شهاب‌سنگی که تا به حال کشف شده، یک شهابسنگ از ماه بوده است، در حالی که بیشتر شهابسنگهای کشف شده متعلق به کمربند سیارک‌ها هستند. در اوایل قرن نوزدهم بیشتر دانشمندان باور داشتند که تمام شهابسنگهایی که به سمت زمین می‌آیند از ماه هستند.
سن شهاب سنگ ها
سن زمینی: مدّت زمانی که بر روی زمین بوده اند.
سن تابش پرتوهای کیهانی: مدّت زمانی که درمداری به دور خورشید می گردند.
سن پیدایش: مدّت زمانی که از آخرین تغییر دمای شهاب سنگ می گذرد.
سن پیش از پیدایش: مدت زمان میان تشکیل عناصر شیمیایی در ستاره ها تا بکار رفتن این عناصر در شکل گیری شهاب واره ها.
اندازه شهاب سنگ‌ها
اندازه یک شهابسنگ می‌تواند از کوچکی یک نقطه تا به بزرگی یک خانه باشد. بیشتر شهاب‌سنگ‌ها تکه سنگ‌های کوچکی هستند که اندازه‌شان معمولا از مشت دست یا کیفی کوچک فراتر نمی‌رود. سقوط این شهابسنگهای کوچک خرابی به بار نمی‌آورد، فقط منظره‌ای زیبا مانند گلوله آتشین در هوا می‌سازد. شهابسنگهای بزرگ به ندرت در زمین سقوط می‌کنند و شاید هر یک میلیون سال یک بار، یکی از آنها با سطح زمین برخورد کند. احتمالا این برخوردها در آینده هم وجود خواهد داشت.
دانشمندان همواره در حال رصد کردن اجرام آسمانی و در جست‌وجوی سیارک‌ها و ستاره‌های دنباله‌داری هستند که ممکن است در مسیر برخورد با کره زمین قرار داشته باشند. سقوط شهابسنگهای خیلی بزرگ ممکن است فاجعه‌ای مانند انقراض‌های دسته‌جمعی به‌دنبال داشته باشد؛ مانند جرم برخوردی چیکسولوب که تقریبا ۶۶ میلیون سال پیش موجب انقراض دایناسورها شد.
تا آنجا که می‌دانیم، کره زمین در زمان‌های گذشته بارها با شهابسنگهای غول‌آسا برخورد کرده است. در ۳۰ ژوئن ۱۹۰۸ شهاب سنگی در سیبری با زمین برخورد کرده که حدود ۴۰هزار تن وزن داشت. خوشبختانه این شهابسنگ در منطقه‌ای متروک سقوط کرد و توسط مسافران یک قطار مشاهده شد. برخورد این سنگ فضایی تا فاصله ۴۰ کیلومتری به اراضی جنگلی آسیب زد و قطع درختان را به دنبال داشت.
بزرگ‌ترین شهابسنگ کشف‌شده در زمین، شهاب‌سنگی از جنس آهن و نیکل است که تقریبا ۸۰ هزار سال پیش در غرب ناحیه‌ای به نام هوبا، در کشور نامیبیا در جنوب آفریقا سقوط کرد و در سال ۱۹۲۰ یافت شد. شهابسنگ هوبا با وزن حیرت‌انگیز ۶۰ تن آنقدر بزرگ است که هیچ‌وقت از نقطه‌ای که کشف شده، جا به جا نشده‌است!
شهاب سنگ‌ها کجا پیدا می‌شوند؟
شهابسنگ می‌تواند در هر نقطه‌ای از سطح زمین فرود بیاید، حتی در اقیانوس‌های وسیع. اما برخی از مکان‌ها هستند که در آنها تشخیص شهابسنگ بسیار آسان‌تر است. یکی از بهترین مکان‌ها برای یافتن شهاب‌سنگ‌ها زمین‌های خشک و بایر است. چنین مکان‌هایی پوشش گیاهی زیادی برای پنهان کردن شهابسنگ ندارند و باران زیادی هم نمی‌بارد که شهابسنگ را بشوید و از بین ببرد. در اقلیم‌های کوهستانی و جنگلی، شانس یافتن شهابسنگ بسیار پایین‌تر از زمین‌های بایر و دشت‌هاست.
جنوبگان، صحرای بزرگ آفریقا و بیابان جنوب غربی آمریکا، بهترین مکان‌ها برای شکار شهاب‌سنگ‌ها هستند. برای مثال، سرزمین جنوبگان بیابانی پوشیده‌شده از برف و یخ است و سنگی تیره و سوخته را به راحتی می‌توان در آن تشخیص داد. بنابراین، دفعه بعد که در بیابان پیاده‌روی می‌کنید یا اگر خوش‌شانس بودید و گذرتان به جنوبگان افتاد، مراقب سنگی باشید که ممکن است شهابسنگ باشد.
حال چگونه می‌توانیم بفهمیم که سنگی که پیدا کرده‌ایم از آسمان افتاده است یا خیر؟ ساده است! اول از همه، شهاب سنگ‌ها وقتی وارد جو زمین می‌شوند، می‌سوزند. بنابراین معمولاً از بیرون سیاه و پوسته‌دار هستند. همچنین، از آنجا که برخی شهاب سنگ‌ها حاوی آهن هستند، آهن‌ربا به آنها می‌چسبد.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.