تحقیق درباره برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام )
تحقیق برنامه جامع اقدام مشترک ( برجام ) در قالب فایل ورد تهیه و طراحی شده و شامل صفحه فهرست بندی موضوعات، عنوان تحقیق،مقدمه، متن تحقیق و منابع می باشد که مجموع صفحات این فایل 48 صفحه است.
صفحات این تحقیق شماره گزاری شده و متن آن نیز پاراگراف بندی و ویرایش شده است و آماده ارائه و یا پرینت می باشد. فایل ورد این تحقیق قابل ویرایش بوده و شما می توانید به مطالب آن افزوده و یا هر قسمت که بخواهید حذف کنید.
جهت جلوگیری از بهم ریختگی متون و نمایش صحیح در دستگاه ها و نرم افزار های مختلف علاوه بر فایل Word یک نسخه فایل PDF هم در فایل دانلودی قرار داده شده است.
عناوین و سرفصل ها:
مقدمه – پیشینه – بیانیه نهایی – مفاد – انرژی هستهای – تحریمها – واکنشها به امضا – گامهای بعدی – انضمام به قوانین بینالمللی با تصویب قطعنامه شورای امنیت – تأیید اتحادیه اروپا – برجام در کنگره ایالات متحده آمریکا – برجام در مجلس ایران – ادعای تهدید صالحی و ظریف به مرگ – تصویب برجام در مجلس – شروط رهبر ایران – واکنشها به شروط رهبری – روز پذیرش – گزارش آژانس بینالمللی انرژی اتمی در موضوع PMD – اجرای برجام – اثرات اقتصادی – نفت و گاز – ترابری هوایی – ترابری دریایی – نقض برجام – واکنشها – خروج آمریکا از توافق و کاهش تعهدات ایران (۲۰۱۸-اکنون) – خروج آمریکا از برجام – واکنشها – کاهش تعهدات ایران – مرحله پنجم و گام نهایی – واکنشها – گزارش سهماهه آژانس بینالمللی انرژی اتمی – واکنشها – تلاش آمریکا برای فعالسازی مکانیزم ماشه – مذاکرات احیای برجام (۲۰۲۱-اکنون) – منابع
قسمتی از تحقیق:
برنامه جامع اقدام مشترک (به انگلیسی: Joint Comprehensive Plan of Action) یا به اختصار برجام که توافق جامع و نهایی هستهای وین و در غرب توافق هستهای ایران یا توافق ایران نیز نامیده میشود، در راستای توافق بر سر برنامه هستهای ایران و به دنبال تفاهم هستهای لوزان، در سهشنبه ۲۳ تیر ۱۳۹۴ (۱۴ ژوئیه ۲۰۱۵) در وین اتریش بین ایران، اتحادیه اروپا و گروه ۱+۵ (چین، فرانسه، روسیه، بریتانیا و ایالات متحده آمریکا به علاوه آلمان) بستهشد.
مذاکرات رسمی برای طرح برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) درباره برنامه اتمی ایران با پذیرفتن توافق موقت ژنو بر روی برنامه هستهای ایران در نوامبر ۲۰۱۳ آغاز شد و به مدت ۲۰ ماه کشورها درگیر مذاکره بودند که در آوریل ۲۰۱۵ تفاهم هستهای لوزان شکلگرفت.
بر اساس این توافق، ایران ذخایر اورانیم غنی شده متوسط خودش را پاکسازی خواهدکرد و ذخیرهسازی اورانیوم با غنای کم را تا ۹۸ درصد قطعمیکند، تعداد سانتریفیوژها را حدود دو سوم و حداقل به مدت ۱۵ سال کاهشمیدهد. ایران هم موافقت کردهاست که اورانیوم را بیش از ۳٫۶۷درصد غنیسازی نکند یا تأسیسات غنیسازی اورانیوم جدید یا رآکتور آبسنگین جدیدی را نسازد. فعالیتهای غنیسازی اورانیوم به مدت ۱۰ سال به یک تک ساختمان که از سانتریفیوژهای نسل اول استفادهمیکند محدود خواهدبود. دیگر تأسیسات نیز طبق پروتکل الحاقی آژانس بینالمللی انرژی اتمی برای اجتناب از خطرهای تکثیر سلاحهای اتمی تبدیل خواهندشد. برای نظارت و تأیید اجرای توافقنامه توسط ایران، آژانس بینالمللی انرژی اتمی (IAEA) باید به تمام تأسیسات اتمی ایران دسترسی منظم داشتهباشد. درنتیجه این توافقنامه که تاییدیه پایدار متعهدین آن را به همراهدارد، ایران از تحریمهای علیه ایران شورای امنیت ملل متحد، اتحادیه اروپا و تحریمهای ثانویه ایالات متحده بیرون خواهدآمد.
این دور از مذاکرات برنامه هستهای ایران و گروه ۱+۵ از ظهر روز شنبه ۲۷ ژوئن ۲۰۱۵، در هتل کوبورگ در شهر وین اتریش با حضور جان کری، وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا و محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران و هیئتهای کارشناسی دو طرف آغازشد. ضربالاجل تعیینشده زمان این مذاکرات، روز سیام ژوئن بود که سه بار به ترتیب تا سوم، دهم و سیزدهم ژوئیه تمدیدشد.
در ۱۸ اردیبهشت ۱۳۹۷ شمسی، دونالد ترامپ رئیسجمهور ایالات متحده آمریکا رسماً از برجام خارج و بازگشت تحریمها به صورت گذشته را اعلامکرد.
در شب ۱۵ دی ۱۳۹۸، دولت حسن روحانی نیز پس از چهار مرحله کاهش تعهدات خود، طی بیانیهای گام پنجم و نهایی کاهش تعهدات ایران در برجام را اعلامکرد. مطابق این بیانیه، جمهوری اسلامی ایران دیگر با هیچ محدودیتی در حوزه عملیاتی (شامل ظرفیت غنیسازی، درصد غنیسازی، میزان مواد غنیشده و تحقیق و توسعه) مواجه نیست. از آن زمان غنیسازی در ایران به شدت افزایش پیدا کرد و بنا بر گزارش آژانس بینالمللی انرژی اتمی، تا ۱۵ مه ۲۰۲۲ (۲۵ اردیبهشت ۱۴۰۱) ذخایر اورانیوم غنیشده ایران که بر اساس برجام محدود به ۲۰۲ کیلوگرم بود، به سه هزار و ۸۰۹ کیلوگرم و میزان ذخایر اورانیوم ۶۰ درصدی ایران نیز با ۹٬۹ کیلوگرم افزایش به ۴۳٬۱ رسید.
آمریکا در سپتامبر ۲۰۲۰، تلاش کرد با فعالسازی مکانیسم ماشه تقریباً تمام تحریمهای سازمان ملل علیه ایران را برگرداند که با مخالفت اکثریت اعضای شورای امنیت موفق به این کار نشد. با رسیدن جو بایدن به ریاست جمهوری آمریکا در ژانویه ۲۰۲۱، اعضای ۵+۱ و ایران مذاکراتی را برای پیوستن مجدد آمریکا به برجام شروع کردهاند که تاکنون بینتیجه بودهاست.
پیشینه
مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ طبق ستون سوم پیمان نامه جهانی منع گسترش سلاحهای هستهای به منظور اطمینان قدرتهای جهانی از عدم تولید و توسعه سلاحهای هستهای توسط ایران و اطمینان ایران از حق خود برای غنیسازی سوخت صلحآمیز هستهای برای اهداف غیرنظامی در سال ۲۰۰۶ (۱۳۸۵) آغاز شد. در طول مذاکرات ایالات متحده، اتحادیه اروپا و دیگر سازمانها تحریمهایی را علیه ایران تحمیل کردند، که رئیسجمهور حسن روحانی آن را جنایت علیه بشریت عنوانکرد.
مدتی به نظر میرسید که مرزها و خطوط قرمز شفاف شده باشند. در انتخابات ریاست جمهوری ۲۰۱۳ ایران روحانی انتخاب شد کسی که رسانههای غربی او را از نظر سیاسی میانهرو توصیف کردهاند.
پس از چندین دوره مذاکرات، در ۲۴ نوامبر ۲۰۱۳ (۳ آذر ۱۳۹۲)، توافق موقت ژنو بر سر برنامه هستهای ایران بین ایران و کشورهای ۱+۵ در ژنو سوئیس امضاء شد. همانطور که کشورها روی یک توافق بلند مدت کار میکردند، این موضوع با متوقف شدن بخشهایی از برنامه هستهای ایران در عوض کاهش تحریمهای اقتصادی علیه ایران همراه بود. تنظیم و پیادهسازی توافق از ۲۰ ژانویه ۲۰۱۴ شروع شد. بیشترین تمرکز مذاکرات محدودیتها روی تأسیسات هستهای کلیدی ایران بود: رآکتور آب سنگین IR-40 اراک و کارخانه تولید (که در دست ساخت بود، اما همانطور که ایران به عنوان بخشی از توافق موقت ژنو در نوامبر ۲۰۱۳ مبنی بر عدم سوختگیری رآکتور موافقت کرد هرگز اجرایی نشد)، نیروگاه اتمی بوشهر، معدن اورانیوم گچین، مرکز هستهای فردو، کارخانه تبدیل اورانیوم اصفهان، کارخانه غنیسازی اورانیوم نطنز و مجتمع توسعه و تحقیقات نظامی پارچین.
این توافق پایانی بر ۱۲ سال مذاکرات ایران با قدرتهای جهانی بر سر مسئله خطر تولید سلاح اتمی است. با مسئولیت حسن روحانی در مهر ۱۳۸۲ آغاز و در تیر ۱۳۹۴ با مسئولیت محمدجواد ظریف و در دولت روحانی با توافق جامع به پایان میرسد.
بیانیه نهایی
سرانجام پس از بیست و دو ماه مذاکره دولت روحانی، محمدجواد ظریف به همراه تیم مذاکرهکننده ایرانی بعد از ۱۷ روز مذاکره فشرده، سهشنبه ۱۴ ژوئیه (۲۳ تیرماه) در وین پایتخت اتریش موفق به دستیابی به یک توافق جامع و نهایی با گروه ۱+۵، بر سر آینده برنامه هستهای ایران شدند. فدریکا موگرینی، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا و محمدجواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در یک نشست رسمی در مقابل رسانهها در وین با خواندن بیانیهای به زبان انگلیسی و فارسی اعلام کردند که توافق نهایی در برنامه هستهای ایران به دست آمدهاست.
مفاد
انرژی هستهای
- ایران به یاری «گروه کار» (اتحادیه اروپا+۳ متشکل از فرانسه، آلمان، انگلستان و شاید برخی کشورهای دیگر) رآکتور تحقیقاتی آب سنگین اراک را بر اساس یک طرح مورد پذیرش این گروه و در جهت حمایت از اهداف صلحجویانه و تحقیقاتی در زمینه تولید انرژی هستهای، نوینسازی و بهینهسازی خواهند کرد. اما این یاریرسانی در جهت کاهش تولید پلوتونیم مورد نیاز برای ساخت جنگافزار هستهای صورت خواهد پذیرفت. نیروی گریزانه تازه طراحی شده فراتر از ۲۰ مگاوات افزایش نخواهد یافت. کشورهای عضو گروه کار، ایران را در زمینه ساخت زمانبندی شده مجموعه اراک حمایت نموده و اسباب تسهیل انجام آن را فراهم خواهندنمود. تمامی سوخت هستهای مصرف شده از کشور ایران خارج خواهد شد. همچنین تمامی آب سنگین مازاد نیاز گریزانه تازه طراحی شده، برای فروش در بازارهای جهانی آماده خواهد شد. ایران به مدت ۱۵ سال اجازه نخواهد داشت در زمینه بازیافت هستهای به تحقیق و توسعه بپردازد. همچنین در طول این مدت ایران اجازه نخواهد داشت هیچگونه گریزانه آب سنگین تازهای ایجاد نموده یا در زمینه متراکمسازی آب سنگین فعالیتی داشته باشد.
- ذخیره فعلی اورانیوم غنی شده با غلظت پایین در اختیار ایران با یک کاهش ۹۸ درصدی از ۱۰٬۰۰۰ کیلوگرم به ۳۰۰ کیلوگرم کاهش میباید. این کاهش به مدت ۱۵ سال پابرجا باقی خواهد ماند همچنین در این مدت ایران مجاز خواهد بود اورانیوم را تنها به میزان ۳٫۶۷٪ غنیسازی کند؛ میزانی که صرفاً برای بهرهبرداری صلحآمیز از انرژی هستهای و تحقیقات در این زمینه مناسب است و نه ساخت هیچگونه جنگافزار هستهای. این یک «کاهش بسیار» در زمینه فعالیتهای هستهای ایران به حساب میآید؛ چراکه پیش از به نتیجه رسیدن برجام، ایران موفق شده بود اورانیوم را به میزان ۲۰٪ غنیسازی نماید.
- ایران، کمینهای به میزان دو سوم از شمار گریزانههایش (سانتریفوژ یا گریزانه به ماشینی مخروطی شکل گفته میشود که در چرخه تولید انرژی هستهای، امکان غنیسازی اورانیوم را فراهم میآورد) را از ۱۹٬۰۰۰ عدد (که ۱۰٬۰۰۰ تای آن در حال فعالیت بودهاند) به ۶٬۰۱۴ عدد کاهش خواهد داد که از این میزان تنها ۵٬۰۶۰ تای آن اجازه غنیسازی اورانیوم در طی مدت ۱۰ سال پس از اجرای برجام را خواهند داشت. تمامی گنجایش غنیسازی اورانیوم ایران (یعنی تمامی ۵٬۰۶۰ گریزانه مجاز) تنها در تأسیسات نطنز اجازه کار خواهند داشت. گریزانههای مجاز به کار در تأسیسات نطنز از نوع IR-1 خواهند بود. گریزانههای IR-1 نخستین نسل قدیمیترین نوع از گریزانههای ساخت ایران هستند که سرعت پایینتری در مقایسه با دیگر گریزانهها دارند. ایران میبایست از بهکارگیری گریزانههای نوع IR-2M پیشرفته خود صرف نظر کند. حق مالکیت گریزانههای پیشرفته نوع IR-2M برای ایران محفوظ خواهد بود اما این گریزانهها به انباری در ایران تحت نظارت آژانس بینالمللی انرژی هستهای فرستاده شده و در آنجا نگهداری خواهند شد.
- ایران، فعالیتهای مرکز هستهای فردو در زمینه غنیسازی اورانیوم و همچنین تحقیق و توسعه در این خصوص را به مدت ۱۵ سال متوقف خواهد نمود و آن را به یک مرکز تحقیقاتی فیزیک، انرژی هستهای و فناوریهای مرتبط تغییر کاربری خواهد داد. مرکز تحقیقاتی فردو اجازه خواهد داشت شمار ۱٬۰۴۴ گریزانه از نوع IR-1 را در ۶ آبشار واقع در یکی از جناحهای این مرکز نگهداری نماید. «۲ آبشار از شمار ۶ آبشار اشاره شده، با تغییر کاربری و سازه، بدون اورانیوم خواهند چرخید» تا ایزوتوپ پرتوزای مورد نیاز برای امور پزشکی، کشاورزی، صنعتی و پژوهشهای علمی را فراهم نمایند. «۴ آبشیب دیگر و سازههای مرتبط با آنها بلااستفاده باقی خواهند ماند.» ایران اجازه نخواهد داشت هیچگونه ماده شکافتپذیری را در فردو نگهداری نماید.
- ایران به مدت ۱۵ سال اجازه ساخت هیچ گونه تأسیسات غنیسازی اورانیوم را نخواهد داشت. همچنین ایران به مدت ۱۵ سال اجازه نخواهد داشت هیچ گونه تأسیسات و گریزانههای آب سنگین تازهای ایجاد کرده یا درصدد ذخیرهسازی آب سنگین باشد.
- ایران میبایست تغییراتی را در تأسیسات غنیسازی اورانیوم خود به انجام برساند. به منظور کاهش تهدید و عمل به پیمان منع گسترش سلاحهای هستهای ایران میبایست تعداد گریزانههای موجود در تأسیسات آب سنگین اراک را کاسته و آن مجموعه را به گونهای بازسازی کند تا مورد پذیرش جامعه جهانی واقع شده و ایران نتواند پلوتونیم مورد نیاز برای ساخت جنگافزار تولید نماید. مادام که گریزانه اراک در حال کار باشد، تمامی سوخت هستهای مصرف شده از کشور خارج خواهد شد.
- ایران اجازه دارد به مدت ۸ سال به تحقیق و توسعه در زمینه غنیسازی اورانیوم ادامه بدهد اما این امر تنها در تأسیسات نطنز میبایست صورت گیرد. این بدین سبب است که «زمان ایران برای تولید مواد مورد نیاز برای ساخت تنها یک سلاح هستهای» به ۱ سال برسد.
- ایران پروتکل الحاقی آژانس بینالمللی انرژی اتمی به توافقنامه را تا زمانی که پایبندیاش به این پیماننامه را لغو نکرده باشد، اجرا خواهد نمود. این بدین معنیاست که نظارتهای آژانس حتی پس از اتمام زمان اجرایی برجام ادامه خواهند یافت.
- یک برنامه بازرسی جامع اعمال خواهد شد و ایران میبایست به بازرسان آژانس بینالمللی انرژی هستهای اجازه بازرسی از تمامی تأسیسات هستهای اعلامشده، از جمله تأسیسات نظامی واقع در پارچین را بدهد تا مشخص و تأیید شود که ایران به تعهدات خود در توافقنامه پایبند است و در پی ساخت هیچگونه مواد شکافت پذیر به صورت پنهانی نیست.
- آژانس بینالمللی انرژی هستهای یک نظارت چندلایه را «بر زنجیره مواد هستهای ذخیره شده توسط ایران، کارخانههای تولید اورانیوم و تهیه و تدارک هر گونه فناوری هستهای توسط ایران اعمال خواهد نمود.» آژانس بینالمللی انرژی هستهای برای تأسیسات هستهای اعلام شده توسط ایران همچون فردو و نطنز نوعی نظارت «عندالمطالبه» اعمال نموده و محق خواهد بود به صورت مداوم چنین نظارتی را به انجام برساند. این نظارت ممکن است حتی با کمک فناوریهای پایشی صورت گیرد. از جمله این فناوریها میتوان به مهر و موم فیبر نوری بر روی تجهیزاتی که اطلاعات را به صورت الکترونیکی برای آژانس انرژی هستهای میفرستند، تصویربرداری ماهوارهای فروسرخ به منظور شناسایی تأسیسات هستهای مخفی، «حسگرهای محیطی با قابلیت شناسایی کوچکترین علامات از ذرههای هستهای» و دوربینهای ثبتکننده پرتوافشانی هستهای، اشاره کرد. دیگر ابزاری که آژانس انرژی هستهای به منظور نظارت بر برنامه هستهای ایران استفاده میکند عبارت است از نوعی نرمافزار رایانهای به منظور گردآوری اطلاعات و تشخیص فعالیتهای نامتعارف که به گردآوری دادههای عظیم از کالاهای وارداتی ایران میپردازد تا آژانس بتواند بر اقلامی با بیش از یک مصرف وارداتی توسط ایران نظارت داشته باشد.
- شمار بازرسانی که از سوی آژانس بینالمللی انرژی هستهای به منظور بازرسی از تأسیسات هستهای ایران در نظر گرفته شده بودند، سه برابر شده و از ۵۰ تن به ۱۵۰ تن افزایش مییابد.
- چنانچه بازرسان آژانس در مورد اینکه ایران در یکی از تأسیسات اعلام نشده خود در حال توسعه انرژی هستهای شک داشته باشند، اجازه دارند درخواست دسترسی به این تأسیسات را بدهند «تا مطمئن شوند هیچگونه مواد هستهای اعلام نشدهای وجود نداشته باشد و ایران هیچگونه فعالیت هستهای مغایر با توافقنامه به انجام نرساند.» ایران میتواند درخواست بازرسان آژانس را برای ورود به چنین تأسیساتی قبول کرده یا راه حل دیگری به آژانس ارائه نماید تا نگرانیهای آژانس را برطرف نماید. اگر ایران چنین اجازهای ندهد، یک روند ۲۴ روزه آغاز میگردد. در طی این روند، ایران و آژانس بینالمللی انرژی هستهای ۱۴ روز فرصت دارند اختلافهایشان را حل کنند. چنانچه موفق نشدند، کمیسیون برجام (هر ۸ کشور عضو) یک هفته فرصت خواهند داشت عامل اصلی درخواست آژانس برای بازرسی را بررسی نمایند. پس از آن بیشترین اعضای کمیسیون (کمینه ۵ از ۸ عضو) به اطلاع ایران خواهند رساند چه فعالیتهایی میبایست در ۳ روز باقیمانده به انجام برساند. قانون رأی بیشترین «بدین معناست که آمریکا و متحدان اروپاییاش—انگلیس، فرانسه، آلمان و اتحادیه اروپا—مجازند بر درخواستشان پافشاری نمایند و ایران، روسیه و چین حق وتو نخواهند داشت» اگر ایران تن به اجرای تصمیمهای گرفته شده در این ۳ روز ندهد، تحریمها به صورت خودکار دوباره اعمال خواهند شد.
طبق مفاد ذکر شده در بالا “زمان ایران برای فرار”—وقت مورد نیاز ایران برای تولید مواد مورد نیاز برای ساخت تنها یک سلاح هستهای اگر این کشور توافقنامه را لغو کند—از ۲ تا ۳ ماه به ۱ سال افزایش خواهد یافت و این روند به مدت ۱۰ سال ادامه خواهد داشت.
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.